Outback life

Maandag vertrok ik om 7 uur met mijn roomie Sara naar de opstapplaats voor de tour. We hadden wat vertraging met vertrekken omdat in het hostel de sleutels van de bus waren gestolen en de trailer (top stad). Uiteindelijk vertrokken we opweg naar een uitzichtplek met Mount Connor aan de ene kant en de salt lakes aan de andere kant. Wat een uitgestrektheid!! Het zand is super rood en doet me denken aan bepaalde plekken in Amerika zoals Moab. De rit hier naartoe was overigens zo'n 4 uur rijden en het landschap was bijna continue hetzelfde. Ik zou hier niet graag zelf rijden, als je pech hebt ben je echt de sjaak. We reden verder naar het 'resort' vlakbij Uluru om daar te lunchen en in te checken. Ik sliep met Sara, Bonnie (Nl chick) en Nathalie op de kamer. We vertrokken met de hele groep voor sunset bij Uluru en het was echt super mooi onder het genot van Champagne (veel champagne) en snacks dit te bewonderen. Het was wel super toeristisch dus helaas waren er ook nog 300 chinezen. In de avond kregen we rauw vlees en mochten we dat zelf gaan barbecueën en heb ik krokodil geproeft, het was echt tegen mojn verwachtingen in super lekker!

Dinsdag ging het wekkertje om 5 uur want we gingen de sunrise bekijken bij Uluru. Het was zo fucking koud, 9 graden, daar stond ik dan in mn korte broek en slippers. Na het ontbijt buiten naast de bus en een poging om op te warmen gingen we de hike rondom Uluru doen, welgeteld 11 km. Het was een prima hike maar de laatste km was ik die rots een beetje zat. Veel mensen beklimmen nog steeds de rots ookal mag dat niet, maarja er is een klim trail met houvast dus mensen doen het gewoon. Het plan is wel om het volgend jaar echt af te sluiten en dat lijkt me een goed idee. Is het minste wat je kan doen een beetje respect hebben voor de cultuur nadat je een hele populatie heb uitgeroeid. Ik heb respect voor de Aboriginal mensen dat ze in deze omstandigheden konden leven en al hun jaagtechnieken zijn super interessant.
In de middag hebben we lekker bij het zwembad gelegen en kon iedereen een beetje zijn gang gaan. Bonnie en ik hadden zelf gekookt die avond want pizzas waren 26 dollar bij het hostel.. Ze maken er lekker gebruik van dat er niks in de buurt is. In de avond gingen we naar de fields of light, dit was een kunstproject van een Engelsman. Er waren 350.000 glasbollen die van kleur veranderde en op zonne energie draaide. De lampen waren niet fel zodat de sterrenhemel nog steeds goed te zien was, het was prachtig om er doorheen te lopen.

De volgende dag ging het wekkertje weer lekker vroeg (5.15) omdat we weer een 10 km hike gingen doen door de Valley of the winds bij Kata Tjuta. Veel mensen skippen dit rotsachtige gebied in het nationale park en dat was te merken want we kwamen bijna niemand tegen tot de laatste 15 min. We begonnen zo vroeg omdat het om 11 uur al 35 graden zou worden.  De hike had veel steile gedeeltes en ik liep hem op slippers want ik had echt erge blaren aan de onderkant van mijn voet. Iedereen was verbaast dat het me was gelukt en ikzelf eigenlijk ook. Vanaf de buitenkant van de rotsen heb je helemaal niet het idee dat het er zo prachtig is wanneer je de buitenlaag passeert en in de vallei komt. Hier heb ik ook mn nieuwe signature foto bedacht (verassing). Na de hike zijn we naar onze camping Kings creek gegaan vlakbij Kings canyon waar ik een heerlijk verfrissende duik heb genomen in het ijskoude zwembad. We sliepen deze avond in de middle of nowhere in swags. Dat zijn een soort van lijkenzakken met een horregaas zodat je de sterren kan zien. Het is gebruikelijk om gewoon het horregaas open te houden en met je hoofd in de buitenlucht te slapen. Ik wist niet goed of ik er nou warm van werd. Ik besloot toch om 2 stokken te gebruiken om mijn hoofdeind te liften zodat ik het horregaas kon sluiten. Eenmaal in de swag zweette ik me het apenzuur en ik werd er mega claustrofobisch van want het doek raakte alsnog mijn gezicht aan en ik kreeg het idee dat ik geen genoeg zuurstof kreeg. Na de haringen er weer uitgerost te hebben besloot ik maar dat ik er aan moest toegeven om met mijn hoofd in de wildernis te liggen. Het idee dat er schorpioenen en slangen en andere beesten lopen maakte me waakzaam ookal was de kans niet groot omdat het in de nacht 8 graden is. Het positieve was: de sterrenhemel was prachtig!!! Helaas kwam alle kampvuur rook onze kant op en ik kon maar niet stoppen met hoesten (ik heb al een week een raar hoestje opgelopen van Tim) en had het benauwd. Het duurde zo lang voor ik in slaap viel en ik had even overwogen om de bus open te maken en daar in te slapen. Ik probeerde dan maar genieten van de sterrenhemel en uiteindelijk viel ik in slaap. In de nacht werd ik wakker omdat ik het zo koud had en want was buiten mijn slaapzak gaan slapen omdat het eerst mega heet was. Ik voelde al dat mijn keel helemaal naar de getver was en alles in mijn lijf deed pijn van het liggen op de harde ondergrond.

Om 5.15 ging de wekker weer en ik voelde mij zo verrot, mijn keel deed zo een pijn en ik had het benauwd en mijn hoest was er niet beter op geworden. Ik was echt niet te pruimen en ik was het zo fucking zat om zo vroeg op te staan. Ik heb nog geen fatsoenlijke nacht van meer dan 6 uur slaap gehad sinds deze trip in de outback. Maargoed, 1st world problems. De hike bij Kings Canyon was 8 km met veel elevatie en startte met de heart attack hill, ik was zo erg aan het twijfelen want ik was al aan het hijgen zonder activiteit. Uiteindelijk dacht ik oke ik ga het doen ik ben hier maar 1 keer. Het was zwaar maar ik was blij dat ik was gegaan en de benauwdheid leek minder te worden naarmate de hike vorderde. Het deed me denken aan Canyonlands in Amerika en het was super tof en de rotsachtige formaties bestonden allemaal uit plateaus. Doordat het zo rotsachtig was hebben we zo'n 3 uur over de hike gedaan, ik was kapot en mijn blaren kwamen weer opzetten. De terugweg naar Alice Springs was 4.5 uur rijden dus zijn we na de lunch vertrokken. De weg is gewoon bijna alleen maar rechtdoor en halverwege moesten we een noodstop maken omdat er een kudde kamelen op de weg stond. In de avond ben ik naar de apotheek gegaan omdat mijn hoesten en keelpijn echt uit de hand gelopen was.

De volgende dag voelde ik mij iets beter (we konden slapen tot 7.30 wow) en zijn we naar de Gap gegaan, een scheiding tussen de McDonnell ranges (gebergte die van oost naar west loopt). De hike was gelukkig kort maar in de schaduw dus het was echt mega koud. Daarna zijn we verder gereden naar Standleys Chasm waar we ook een korte hike gedaan hebben tussen het gebergte. Met een scone in mijn mik reden we weer terug naar het hotel en heb ik niks uitgevoerd en lekker bij het zwembad gelegen, daar was ik echt aan toe. In de avond was ik uiteten geweest met een paar mensen van een andere tour bij een italiaan waar je zelf je drinken mee mocht nemen. Ik had echt een superlekkere risotto en het was heel gezellig. Ik en een Belgisch meisje waren het grootste gedeelte van onze groep even zat dus het was prettig om even met anderen op te trekken die wel op hetzelfde level zitten. Onze groep bestond namelijk voornamelijk uit ANWB mensen (google? Ik weet niet of dit te vinden is). Gelukkig gaat bijna iedereen morgen een andere kant op en blijven de leuke mensen over, helaas gaat de Belg ook een andere route maar wie weet we wonen maar 2 uurtjes rijden van elkaar. 

Na een nacht met alleen maar hoesten en weer om 6 uur opstaan was ik het echt even helemaal zat. Om 7 uur vertrokken we richting Cooper Pedy (mijn stadje) wat 9 uur rijden was. Er zijn 5 mensen van mijn groep aangevuld met 3 van de andere tour groep en we zijn alleen maar met chicks.... ik mis mensen met testosteron. In de middag hebben we een opaal tour gehad in de mijn, dat was super interessant. Er waren opalen te koop van 100.000 dollar echt bizar. S avonds zijn we naar een art gallery geweest van een beroemde Aboriginal kunstenaar die ook zelf aanwezig was. Dat was leuk om te zien maar ik vond het niet waard om zijn goedkoopste kunst te kopen voor 100 dollar, wel gaf hij een mooi Didgeridoo concertje weg. Dat instrument is echt belachelijk moeilijk om te bespelen want je gebruikt er circular breathing voor. In de achtertuin van de gallery was een kangaroo orphanage die gewonde dieren opving. Er waren een aantal kangaroos en een baby wombat, die was zo schattig!! Ook mochten we allemaal een baby kangaroo aaien van 6 maanden, zo cute hij was echt nog superklein en had pas net haartjes.
We sliepen underground die nacht, veel mensen in dit stadje hebben een huis ondergronds omdat het in de zomer 48 graden is en in de nacht soms wel onder 0. Door die grote schommelingen is er ondergronds wel een constante temperatuur.

Eindelijk mochten we slapen tot 8.15 en voelde ik me iets beter. We hadden weer een lange rijdag van zo'n 8 uur maar onderweg waren we gestopt bij een mega groot saltlake (lake Hart) en het was zooo wit het was echt super mooi.
We sliepen in een hotel in echt een spookstad genaamd Quorn. Het was zondag en niks was open. Gelukkig kwamen we rond etenstijd aan en waren we allemaal best moe.

Maandag was weer een vroege ochtend, we zijn overigens niet meer in de outback en er is eindelijk weer gras en bergen met bomen te zien langs de weg, we zijn in de Flinders ranges. Het landschap lijkt hier ook weer echt op het landschap van model treinen met superlaag gras, het lijkt zowat nep. Ook zagen we superveel emu's, wat een bizarre beesten en ze zijn echt mega snel  en kunnen wel 70 km/ uur rennen. De eerste stop waren de ruïnes van een oud cattle station. Daarna hebben we een hike gedaan naar Akaroo rock waar Aboriginal paintings in een grot waren. De laatste hike van die dag ging naar een uitzichtpunt op Wilpena pound, een soort kraterachtig gebergte. De hike was best pittig maar het uitzicht prachtig!! Een aantal ouderen (begin 70, rustig maar pap&mam jullie hebben nog even)  waren die hike ook aan het doen en ik hoop echt als ik die leeftijd heb ik dat ook nog steeds kan. Op de weg naar beneden stapte ik op een mieren nest en werd ik gebeten, top.

Nou dat waren mijn outback avonturen wel een beetje!!

Liefs,
Kat



Fun fact: het water is hier zo smerig, ik kan het gewoon niet drinken